Advertise With Us – Grow Your Brand Today!

Advertise With Us – Grow Your Brand Today!
We present your brand's ...

6.7.2024 جي پرنور صبح ۽ پرتاب جا شعر

 

 

6.7.2024 جي پرنور صبح ۽ پرتاب جا شعر

 

هجي جا کاڻ خوبين جي، عيبن کان بنهه آجي،

نه پنهنجي شاعري اهڙي، نه پنهنجي زندگي اهڙي.

نارائڻ شيام

 

ڪير اسان جا سور سهيڙي،

دل ٿڪجي پيئي ميڙي ميڙي

استاد بخاري

صبح جو پوڻين پنجين وڳي اک کلي ته ان وقت فجر جي آذان جو آواز ڪنن ۾ پيو. دوست سڀ ستا پيا هيا. مان فريش ٿي ٻاهر نڪتس پئي ته منهنجي چرپر ۽ کڙڪي ڪرڻ واري آواز تي مختيار صاحب جاڳي پيو هو. ان کان پوءِ ڏٺم ته پرتاب به ننڊ مان بيدار ٿي چڪو هو.

 رات هن ٻيٽ ۾ ڪافي هوائون هُلي رهيون هيون. گيلري ۾ رکيل ڪپڙا سُڪي چڪا هيا. سامان جي پيڪنگ ته مان رات ئي ڪري چڪو هيس. مون وٽ هڪڙو وڏو بيگ ۽ هڪڙو هينڊ ڪيري يا ٿيلهو ساڻ هيو. جنهن ۾ هلڪو ڦلڪو سامان هيو. هن وقت صبح جا ساڍا پنج ٿيا آهن. مختيار صاحب وهنجي رهيو آهي. جنيد وارن کي اٿاري آيو آهيان. اهي به ستل هيا.

ساڳي ريت هوٽل جي ٻين ڪمرن جا مهمان به ستل هيا. مان تيار ٿي هوٽل جي روم ۾ ويهي لکي رهيو آهيان. رات کان موبائيل کُلي نه ٿي، صفا پڙ ڪڍي ويهي رهي آ. جنهن جي ڪري طبيعت ۾ ٺپ مزو ڪونهي. ڇا ڪجي. ڪڏهن ڪڏهن ماڻهو پنهنجي وس ۾ نه هوندو آهي. پاڻ کي مڪمل طور تي حالتن جي ور ڪري ڇڏڻو پوندو آهي. ڇو ته ماڻهو ڪجهه ڪري نه سگهندو آهي. پوءِ نيٺ ڇا ڪجي.!

 



 

 Index



Digital Sindh, Smart People


Comments

WhatsApp

You May Like

You May Like

Archive

Show more