سُر سريراڳ - داستان ٻيو
سُر
سريراڳ
داستان
ٻيو
1
جيڪِي
منجِھ جَهانَ،
سو تارِيءَ
تَڳي تُنهِنجي؛
لُطفَ
جِي، لَطِيفُ
چَئي، تو
وٽ ڪَمِي
ڪانَ؛
عَدُلَ
ڇُٽان آئُون
نه، ڪو
ڦيرو ڪَج
فَضُلَ جو!
2
سارِي
راتِ سُبحانُ،
جاڳِي جن
ياد ڪيو؛
اُنِ
جِيَ، عَبۡدُاللَطِيفُ
چئي، مِٽِيءَ
لڌو مانُ؛
ڪوڙين
ڪَن سَلامُ،
آڳَہِ اَچيو
اُنِ جي.
3
سيوا
ڪَر سمنڊَ
جِي، جِت
جَرُ وهي
ٿو جالَ؛
سَئين
وَهَن سِيرَ
۾، ماڻِڪَ،
موتِي، لالَ؛
جي
ماسو جُڙيئِي
مالَ، ته
پُوڄارا! پُرِ
ٿِئين.
4
سي
پُوڄارا پُرِ
ٿِيا، سمنڊ
سيويو جِنِ؛
آندائُون
عَمِيقَ مان،
جُوتِي جُواهرنِ؛
لَڌائُون
لَطِيفُ چئي،
لائُون مان
لَهرنِ؛
ڪانهي
قِيمتَ تِنِ،
مُلھ مَهانگو
اُنِ جو.
5
سيوِيو
جن سُبحانُ،
وِيرِ نه
وِڙهي تن
سين؛
توبَہَ
جي تاثِيرَ
سين، تَرِي
ويا طوفانُ؛
ڏيئِي
تَوَڪَّلَ تَڪِيو،
آرُ لَنگِھيا
آسانُ؛
ڪامِلُ
ڪِشتِيبانُ، وِچَ
۾ گَڏِيُن
واهَرُو.
6
سارِي
رات سُجانَ،
سَودو ڪَن
صاحبَ سين؛
ٻانهپَ
ڀَري ٻيـڙِيُون،
هليا جوپَ
جُوانَ؛
پاڻِي
پَهلوانَ، لَحظي
مَنجِھ لَنگِھي
ويا.
7
اِيَ
گَتِ غَوّاصَنِ،
جِئن سَمنڊُ
سوجِھيائُون؛
پيهِي
مَنجِھ پاتارَ
جي، ماڻِڪَ
ميڙيائُون؛
آڻي
ڏنائُون، هيرو
لال هَٿنِ
سين.
8
آڇاڙا
عَمِيقَ جا،
گَڏيا غَوّاصَنِ؛
جَهرِيُون
جھاڳي آئِيا،
ڪارُونڀارَ ڪُنَنِ؛
سمنڊُ
سوجھي جَنِ،
آڻي اَمُلَ
اولِيا.
9
ويا
جي عَمِيقَ
ڏي، مُنهن
ڪائو ڏيئِي؛
تِن
سِپُون سوجھي
ڪَڍيُون، پاتاران
پيهِي؛
پَسَندا
سيئِي، اَمُلَ
اَکَڙِيُنِ سين.
10
آڏو
چِڪَڻُ چاڙُ،
مُنهنجِي موجَ
نه سهي
مَڪُڙِي؛
ميڙي
مَٺاينِ جو،
بيحَدِ چاڙهيمَ
بارُ؛
چَوَڻَ
چارو ناهِ
ڪو، بَديُون
بي شُمارُ؛
ڪَپرُ
ڪارُونڀارُ، اُڪارِئين
اِحسانَ سين.
11
ويرَ
مَ لاهي
ويہُ، مٿي
آرَ اوڙاهَ
جي؛
پَسِي
پاڙي واريُون،
ڪج اَنديشو
ايہُ؛
ويندو
نه پَسِين
ڏيہُ، پَتَڻِ
هُن پارِ
مَڻي؟
12
هِڪِي
ٻانهي چِتَ
۾، ٻِي
سِٽِي صاحِبُ؛
ڪَڍي
اُونهي ڪُنَ
مان، اِي
آگي جو
عَجَبُ؛
اِيُ
سائينءَ جو
سَبَبُ، جِئن
ٻُڏا اُڪاري
ٻارِ مان.
13
هِڪِي
ٻانهي چِتَ
۾، ٻِي
جا ڪري
اَللهُ؛
پاڻَهِين
وجھي ڪُنَ
۾، پاڻَهِين
اُڪاري اوڙاهُ؛
تنهن
واحدَ کي
واهُ، جو
سُتَڙِ سڀيئي
ڪري.
وائي
ڪَنڌِي
سارِيان ڪانَ،
يا اَمَنُ!
اَمانَ!
يا
اِلاهِي! ٻاجَھ
ٻِلاٽِي ڀانئِيان.
ڳَڻَڻَ
ڳاڻيٽو ناه
ڪو، اَپَرِ
ٿيا عِصيانَ؛
خَبرَ
ناه قَبرَ
جِي، نِسورا
نِسيانَ؛
والِي!
رَسج وَهِلو،
اَرَکِ ٿيا
اَنسانَ؛
سُڻُ
سَٻاجھا سُپرِين،
نَعرو نِگهبانَ!
مَدِيُون
پَسِي منهنجون،
شَرِمايا شَيطانَ!
هِنَ
منهنجي حالَ
تي، هَيء
هَيء ڪَن
حَيوانَ!
سائِين!
سُکاڻِي آهِئَين،
سامُونڊِي، سُبحانَ!
تُرَهو
ڇِنُم تارِ
۾، رَسِج
تون رَحمانَ!
ٻيلِي
جو ٻُڏنِ
جو، مون
تي موٽي
مانَ؛
ويٺو
پِني پِنَڻو،
ڪَر ڀيرو
مٿي ڀانَ؛
خالِقَ
تان خوبُ
ڪيا، گولَنِ
جا گُذِرانَ؛
آئُون
پڻ اَنڌو
اُنِ ۾،
ويٺو پِنان
پانَ؛
سَڀِ
سُوالِي سَمِگيا،
داتا ڏيئِي
دانَ؛
وِلها
سڀِ وَنهِيا
ڪيا، تنهنجي
جُودَ، جُوانَ؛
مَتان
مُونکي ڇَڏِئين،
ٻيـلِي سندا
ٻانَ!
وِيرَ!
وَسِيلو آهِئين،
داڙوُ ۾
دِيوانَ؛
لاءِ
ڏُهارِينِ ڏِينهَن
کي، خِيمو
اَڏِيو خانَ؛
اُتي
عَبۡدُاللَطِيفُ چئي،
سُڻِجِ ڪا
سُلطانَ!
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment