Advertise With Us – Grow Your Brand Today!

Advertise With Us – Grow Your Brand Today!
We present your brand's ...

سري لنڪا کان مالديپ ايئرپورٽ تائين

  

سري لنڪا کان مالديپ ايئرپورٽ تائين

 

بورڊنگ جو سلسلو هلي رهيو هو. هن وقت هتي ايئرپورٽ تي 12 لڳي45 منٽ ٿيا آهن. جڏهن ته پاڪستاني ٽائيم موجب هتي منجهند جا 12 لڳي 15 منٽ ٿيا آهن. سري لنڪا اسان کان اڌ ڪلاڪ اڳتي آهي. سري لنڪا ۽ انڊيا جو وقت ساڳيو ئي آهي. انهن ٻنهي ملڪن جي ٽائيم ۾ ڪو به فرق ڪونهي ڪو. جڏهن ته مالديپ ۽ اسان جي ملڪ ۾ ٽائيم جو ڪو به فرق نه آهي.

 اسان هاڻي بورڊنگ واري مرحلي مان گذري سري لنڪن جهاز ۾ UL-115 مالديپ روانگي لاءِ ويٺا آهيون. هن جهاز ۾ ته تمام گهٽ ماڻهو هيا. اسان کي تقريبن جهاز خالي لڳو. جنهن کي جتي آيو پنهنجون سيٽون ڇڏي اتي وڃي دريءَ جي پاسي ۾ ويهي رهيو. اسان کي مالي Male (MLE) ايئرپورٽ تي لهڻ جو وقت 2 لڳي 25 منٽ ٻڌايو ويو هو. جڏهن ته هتان هي جهاز ڏيڍ وڳي نڪتو هو. هي ڪلاڪ کن جو سفر هو. جيڪو مزيدار هيو. اميگريشن وارن اسان جي پرتاب جي ساٿين دي ٽيچرز وارن کي روڪي وڌو هيو ۽ انهن کي پاڻ وٽ حبس بيجا ۾ رکي ڇڏيو هو. ان جي بدلي ۾ پرتاب کي رسيد ڏنائون ته واپسي مهل پنهنجن مهمانن کي هتان کان پاڻ سان وٺي وڃجو. ڇو ته مالديپ ۾ سوم رس جي اجازت نه آهي.

مالي ايئرپورٽ ڏاڍو خوبصورت آهي. ايئرپورٽ کان نڪرڻ مهل اسان کي گهڻي ڏکيائي نه ٿي هئي، ٻاهر نڪرڻ کان اڳ ۾ جنيد جو ايجنٽ نالي محمد احمد (ٽوئر گائيڊ) جنيد جي نالي جو پوسٽر کنيو بيٺو هو، هو اسان سان اچي گڏيو. اچڻ سان ئي هن جلدبازي ڪندي چيو ته،”جلدي ڪريو، تڪڙ ڪيو، فيري نڪري ويندي“. اتي ئي هن مني ايڪسچينج واري ڪائونٽر ڏي اشارو ڪندي چيو ته،“جنهن دوست کي مالديوين روفيا کپن ته هتان ئي وٺي ڇڏي”. سو ان همراهه جي چوڻ تي اتان ئي ڊالر مٽاياسين ۽ اتان مالديپي ”روفيا“ ورتاسين. هڪڙو مالديپي روفيو اسان کي 16 روپين جو مليو. جڏهن ته ان جو اهو اگهه مناسب نه مليو هو ۽ ٻاهر هن جو اگهه مٿي هيو.

 اسان تڪڙ تڪڙ ۾ پنهنجا بيگ گهليندا، ايئرپورٽ کان ٻاهر نڪري اچي منهوڙي وٽ بيٺاسين. هرطرف فاسٽ بوٽس (تيز رفتار ٻيڙيون) ۽ بتيلا پئي نظر آيا. اتي پهچندي همراهه چيو ته،”توهان دير ڪئي آهي. فيري نڪري ويئي آهي“.

 جڏهن ته جيڪا ڦيري بُڪ ٿيل هجي، ان جي نڪري وڃڻ جو سوال ئي پيدا نه ٿو ٿئي. پر شايد اها بوڪ ٿيل نه هئي. يا وري ٻيو سبب به ٿي سگهي ٿو. هتي سرڪاري فيريون به هيون ته پرائيوٽ ماڻهن جون به، هوٽلن جون به ٻيڙيون هيون. خير اسان اتي پئي چڪر ڪاٽياسين. اهو همراهه به ڪڏهن هيڏي ته ڪڏهن هوڏي پئي ڦريو. مون کي ته پهرئين نظر ۾ ئي جڳاڙي لڳو. مون کي بعد ۾ خبر پئي جنهن فيري جو هو چوي ٿو ته اُھا نڪري ويئي سا سرڪاري فيري هئي، ان جو ٽائيم مقرر هيو. بوڪ ٿيل ڪا به فيري نه هئي. سو ان سرڪاري ڦيري جو ڪرايو بنسبت ٻين ٻيڙين کان ٻيٽ تائين يا پنهنجي منزل تائين پهچڻ جو الڳ ٿلڳ ڪرايو هيو، جيڪو سستو هيو. سو اهو ته تڪ نه پيو ٺهي ته فيري نڪري ويئي.

ٿوري دير ۾ مون ڏٺو ته هن سمونڊ ڪناري، مظفر سوچن ۾ گم ٿي ويو هو ۽ هن کي شايد پنهنجي ازلي اڃ اجهائڻ جي ڳڻتي هئي ۽ هو ان سوچ ۾ ٻڏل هيو ته،“يار هتي ته سڃ ئي سڃ آهي. هيڏو سامونڊي پاڻي هوندي به ۽ سمونڊ جي ڪناري تي بيٺل هوندي به پاڻ پاڻي لاءِ پياسا آهيون ۽ اسان جو پاڻي بند ڪيو ويو. وڏا ڪي ظالم آهن. هيترا ڏينهن هتي ڪيئن رهنداسين“.

 



 

 Index



Digital Sindh, Smart People


Comments

WhatsApp

You May Like

You May Like

Archive

Show more