سُر ڪلياڻ - داستان پهريون

سُر ڪلياڻ

داستان پهريون

ساراه هڪ ڌڻيءَ جي جڳائي، جو ٻنهي جهانن جو والي آهي ۽ جنهنجو ثاني ٻيو ڪو به نه آهي. جي سندس هيڪڙائيءَ کي مڃن ٿا، سي ڪڏهن به راه تان ٿڙن نه ٿا ۽ کين ڪوبه ڏک نه ٿو رسي. سچي ڄاڻ وارا صاحب هميشه سن ۾ ٿا گھارين ۽ سارو وقت روحاني ديس جو سير پيا ڪن. کٽڻ ۽ هارائڻ جو هنڌ هيءَ دنيا ئي آهي. هتي ئي ”جنت جو جام“ حاصل ڪري ٿو سگھجي. هيءَ سموري ڪثرت (گھڻائي) هيڪڙائيءَ مان پيدا ٿي آهي. هي سمورو مانڊاڻ هڪ محل آهي، جنهن کي سهسين دريون آهن. دريءَ دريءَ مان هڪ ئي دلبر جو ديدار ٿو پسجي. هو نه عاشق، نه معشوق، نه خالق، نه مخلوق. پاڻ سونهن جو سر آهي ۽ پنهنجي حسن تي پاڻ حيران آهي.

اَول الله عَلِيمُ، اعليٰ، عالَمَ جو ڌَڻِي؛

قادِرُ پنهنجي قُدرت سين، قائم آهِ قديم؛

والي، واحِدُ، وَحۡدَهٗ، رازق، رَبُّ رَحِيم؛

سو ساراه سچو ڌڻي، چئِي حَمدُ حَڪِيم؛

ڪري پاڻ ڪَرِيمُ، جوڙُون جوڙَ جهان جي.

وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، جن اُتوسين ايمانَ؛

تن مڃيو مُحمَّدُ ڪارَڻِي، قَلبَ ساڻ لِسانَ؛

اُوءِ فائِقَ ۾ فَرمان، اَوَتڙِ ڪنهن نه اوليا.

اَوَتڙَ ڪنهن نه اوليا، سُتَڙِ ويا سالِمَ؛

هيڪائِي هيڪُ ٿيا، اَحَدَ سين عالِمَ؛

بي بها بالِمَ، آگي ڪيا اڳَهِين.

آگي ڪيا اڳَهِين، نسورو ئي نُور ؛

لَا خَوفٌ عَلَيهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ، سچن ڪونهي سُور؛

مولي ڪيو معَمُور ، انگُ اَزَلَ ۾ اُنِ جو.

وَحۡدَهٗ جي وڍيا، اِلَا الله سين اورِينِ؛

هِنيون حقيقت گڏيو، طريقت تورِينِ؛

معرفت جي ماٺ سين، ڏيساندَرُ ڏورِينِ؛

سُک نه سُتا ڪڏهين، ويهي نه ووڙِينِ؛

ڪُلَهِنئُون ڪورِينِ، عاشق عَبۡدُاللَطِيفُ چئي.

وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، ٻُڌءِ نه ٻوڙا؛

ڪه تو ڪنين سُئا، جي گَھٽَ اَندر گھوڙا؛

ڳاڙيندين ڳوڙها، جت شاهد ٿِيندءِ سامُهان.

وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، اِهو وِهائج وِيُّ؛

کَٽين جي هارائِئين، هنڌ تُنهنجو هِيُّ؛

پاڻان چوندُءِ پِيُّ، ڀري جام جَنَّت جو.

وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، اِيُ هيڪڙائِئَ حَقُّ؛

ٻيائِي کي ٻَکُ، جن وڌو، سي ورِسيا.

سِرُ ڍُونڍيان، ڌڙ نه لهان، ڌڙ ڍُونڍيان، سِرُ ناهِ؛

هَٿَ ڪَرايُون آڱريون، ويا ڪپجي ڪانِھ؛

وحدت جي وِهاۡنءِ، جي ويا، سي وڍيا.

عاشق چَؤ مَ اُنَ کي، مَ ڪِي چَؤ معشوق؛

خالق چَؤ مَ خام تون، مَ ڪِي چَؤ مخلوق؛

سَلِج تنهن سُلوڪ، جو ناقِصئا نِڱيو.

وحدتان ڪثرت ٿي، ڪثرت وحدت ڪُلُّ؛

حق حقيقي هيڪڙو، ٻولئ ٻِئ مَ ڀُلُ؛

هُو هُلاچو هُل، باالله سندو سڄڻين.

پاڻَهِين جَلَّ جَلَالَہٗ، پاڻهِين جانِ جمالُ؛

پاڻهِين صورت پِرِينءَ جي، پاڻهِين حُسن ڪَمالُ؛

پاڻهِين پِر مُريد ٿئي، پاڻهِين پاڻَ خيالُ؛

سڀ سڀوئي حالُ، منجھان هي معلوم ٿئي.

پاڻَهِين پسي پاڻکي، پاڻهِين محبوب؛

پاڻهِين خلقي خُوب، پاڻهِين طالب تن جو.

پڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائِيءَ جو جي لَهِين؛

هُئا اَڳَهِين گڏ، ٻُڌڻ ۾ ٻه ٿيا.

ايڪ قَصَرُ، دَرَ لَکَ، ڪوڙين ڪَڻِسِ ڳڙکيون؛

جيڏانهن ڪريان پرک، تيڏانهن صاحب سامهُون.

ڪوڙين ڪايائُون تُنهنجيون، لِکَن لَکَ هزارَ؛

جِئُ سڀڪنهن جئَ سين، دَرسن ڌارون ڌَار؛

پِريَمِ تنهنجا پارَ، ڪهڙا چئِي ڪيئن چوان.

وائي

سڀڪا پريان ڪُون پُوڄي؛

نينهن نيڻين، ڳُڻُ ڳالھ وو.

جا چِتايم چِتَ ۾، سڄڻ سا ٿو ٻُجھي؛

لات جا لَطِيفُ جي، سَڏُ تنهنجو سُڄي.

Shah Abdul Latif Bhittai

Back to INDEX

شاھ جو رسالو

سُر ڪلياڻ

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر يمن ڪلياڻ

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون

سُر کنڀات

داستان پهريون

داستان ٻيو

سُر سريراڳ

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون

سُر سامونڊي

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر سهڻي

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
	ابيات متفرقه

سُر سسئي آبري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
داستان ڏهون	داستان يارهون	ابيات متفرقه

سُر معذوري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون

سُر ديسي

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون

سُر ڪوهياري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون

سُر حسيني

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
داستان ڏهون	داستان يارهون	داستان ٻارهون