سُر بروو سنڌي - داستان ٽيون
سُر
بروو سنڌي
داستان
ٽيون
1
عِشۡقُ
اَهڙِي ذات،
جو مانجِھي
مُنجھائي مَيَنِ
کي؛
ڏِينهان
ڏورَڻُ ڏونگَرين،
روئَڻُ سَڄيائِي
راتِ؛
اُٿي
ويٺي تاتِ،
مِيان! مَحۡـبُوبَنِ
جِي.
2
يارُ
سَڏائي سَڀُڪو،
جانِي زِبانِي؛
آهي
آسانِي، ڪَمَ
پِئي ٿِي
ڪَلَ پَوي.
3
آدِمِيُنِ
اِخلاصُ، مَٽائي
ماٺو ڪَيو؛
هاڻِ
کائي سَڀُڪو،
سَندو ماڙُهُوءَ
ماسُ؛
دِلبَرَ!
هِنَ دُنيا
۾، وَڃِي
رَهندو واسُ؛
ٻئي
سَڀُ لوڪَ
لِباسُ، ڪو
هِڪَدِلِ هُوندو
هيڪِڙو.
4
شُڪُرُ
گَڏِياسُون، سپِرِين!
جِئَري، جانِي
يارَ!
ويٺي
جن جي
وَٽِ ۾،
ڪوڙين ٿِيا
قَرارَ؛
ڌَڻِـيَم!
ڪَرِ مَ
ڌار، پاڙو
تِن پِرِيُنِ
کان.
5
کوڙي،
کَڻُ مَ
سُپِرِين! کَنيَئِي
تان کوڙِ؛
عادَتَ
جا اَکِيُن
جِي، سا
نيئِي نِباهِجِ
توڙِ؛
مُون
۾ عَيبَنِ
ڪوڙِ، تُون
پاڻُ سُڃاڻِج،
سُپِرِين!
6
ڪِئان
سِکِـئين سُپِرِين،
ڪاسائِڪِي ڪارِ؟
تِکِي
ڪاتِي هَٿِ
ڪَري، مُنِيءَ
سين مَ
مارِ؛
چوري
چاڪَ نِهارِ؛
سورَنِ سانگھيڙا
ڪَيا.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment