سُر حسيني - داستان ڇهون
سُر
حسيني
داستان
ڇهون
1
آيا
آسَ ٿِيامِ،
ٻاروچا ڀَنڀورَ
۾؛
پَسِي
پَهَرَ پُنهونءَ
جِي، نَنهَن
سِيئن نيڻَ
ٺَرِيامِ؛
گُوندَرَ
وِسِريامِ، سُکَنِ
شاخُون مُڪِيُون.
2
ڏيکارِيُسِ
ڏُکَنِ، گُوندَرَ
گَسُ پِرِيُنِ
جو؛
سُونهائي
سُورَنِ، ڪِي
هيڪاندِي هوتَ
سين.
3
سَؤ
سُکَنِ ساٽي
ڏِيان، سِرُ
پڻ ڏِيان
سَٽِ؛
جي
مُون مِڙي
مَٽِ، ته
وِرِهُ وِهايان
هيڪِڙو.
4
سُورَنِ
سانگھارو، ڪَڏهِن
تان ڪونَ
ڪَيو؛
آيَلِ!
اوڀارو، ٻاڙوڌو
ٻوڙَ وَهي.
5
لَڳُمِ
ٻاڻُ ٻَروچَ
جو، ڪَرَها
ٿِيا قَضاڪَ!
اَهُکِي
جا اُٺَنِ
کي، سا
مَيَنِ پوءِ
مَ ماڪَ!
اَکَڙِينِ
خوراڪَ، پَسَڻُ
پَرڏيـهِيُنِ جو.
6
ڏُکويُون
ڏيهان، جيڪُسِ
لَڏي ويئِيُون؛
هاڻي
ڪِنِ مُلان،
پُڇان پِرِيُنِ
خَبَرُون؟
7
مُٺِ
مُٺِ سُورَنِ
سڀڪنهِين، مُون
وٽِ وَٿاڻانِ؛
ڀَرِيُون
ڪَيو ڀُڻانِ،
وَيا وِهائُو
نِڪري.
8
ڀِيڙي
ڀِيڙي ٻَنڌُ،
سُورائِتِي! سَندِرو؛
ڪيچَ
اَڳاهُون پَنڌُ،
مَتان لَڪَنِ
سين لَڳِي
مَرِين!
9
ڏُکَ
سُکَنِ جي
سُونهَن، گھورِيا
سُکَ ڏُکَنِ
ري!
جنِين
جِيءَ وِرُونهَن،
سَڄَڻُ آيو
مان ڳَري.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment