سُر معذوري - داستان پھريون
سُر
معذوري
داستان
پھريون
1
ھَلندي
ھوتَ پُنھونءَ
ڏي، کُھِجَنِ
ڪي کوٽِـيُون؛
پَھَڻُ
تنِين پَٽُ
ٿِئي، جي
لءِ لالَنِ
لُوٺِيُون؛
سَڀُ
سَھيلِيُون سِڪَ
کي، چُنجُھون
۽ چُوٺِيُون؛
ٻانڀَڻِ!
ٿِيُ ٻُوٽِـيُون،
ته ڪُتا
کِـيَنِئِي ڪيچَ
جا.
2
تن
پيئِي جانارَنِ
يادِ، جي
پاريَلَ پُنھونءَ
ڄامَ جا؛
سَندي
لا لَنِ
لاڌِ، مُئانِ
پوءِ مَنڌُ
ٿِئي.
3
جاڳايَسِ
جَنبُورَ، ڪُتي
قَرِيبَنِ جي؛
بَھِي
ڀؤنڪِي اُٿيو،
گِھڏِي مَنجھان
گُھورَ؛
سَڀِ
لاھِيندو سُورَ،
گِري ھِنَ
غَرِيب تان.
4
ڪُتو
طالِبُ ڍُونڍَ
جو، اسين
ڪُتي ڪِيڙَ؛
چُھِٽي
آھي چِيڙَ،
ڪارايي جي
ڪَنَ ۾.
5
سَگِبانَ
سِينڍارِيا، بَڇِيا،
تي بَھَنِ؛
ڦِرِيا
نه فَرمانَ
کان، مُلھُ
نه موتِيَڙَنِ؛
ڪونھي
ڏوھُ ڪُتَنِ،
ڏاڪارِيا، ڏاڙِھِينِ
ٿا.
6
ڏَکا،
ڏُونگَرَ جا
مِرُون، مَرُ
ٿا مُون
تي ڪَنِ؛
پُڙَندا
ڪِينَ پَرِيَٽِ
تي، ھِنَ
جا سَڌَرَ
ٿا سُڄَنِ؛
سَڳائِيءَ
جي، سَيَّدُ
چئي، آھي
سُڌِ سَڀَنِ؛
ھُوندَ
نه ھِتِ
ٽَرَنِ، پر
قَرابَتَ ڪَمُ
ڪيو.
7
سَڌَرَ
سين سَڱُ
ڪري، پَرَکَنڊين
پِيياسِ؛
ڪيرَ
بِرھَمَڻِ؟ ڪِن
جي؟ ڪيرُ
ڄاڻي ڪيڻاسِ؟
ھُوندَ
نه سِنڌُ
سُياسِ، ھِنَ
پُرِيين ڪَيَسِ
پَڌِري.
وائي
خُوبِي
مَنجِھ خِفَتَ،
اي! دوستَ!
دِقَتَ، آھي
عَبۡدُاللَّطِيفُ
کي.
مَدَحَ
مون کان
نه ٿِئي،
سَندي سُورَ
صِفَتَ؛
ھِجي
ڪريان ھيجَ
سين، مُطالِعُ
مَحَبَتَ؛
حُزنُ
ھوتَ پُنھونءَ
جو، رُڳيا
ئِي راحَتَ؛
پِرِيان
جي پِستانَ
جو، فاقو
ئِي فَرحَتَ.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment