سُر بروو سنڌي - داستان ٻيو
سُر
بروو سنڌي
داستان
ٻيو
1
جانِبَ!
تُون جيڏو،
آهِين شانَ
شَعُورَ سين؛
مُون
تي ڪَرِ،
مُنهنجا پِرِين!
توهُ تُسِي
تيڏو؛
اِيُ
ڪامِلَ! ڪَمُ
ڪيڏو؟ جِئَن
نَوازِينِم نِگاهَ
سين.
2
جانِبَ
مُنهنجي جِيءَ
۾، تُنهنجِي
طَمَعَ پوءِ؛
وَٺُ
ڪاتِي، وَڍِ
اَنگُڙا، اَدَبُ
ڪَرِ مَ
ڪوءِ؛
ڀانيان
ڀالُ سَندوءِ،
جي ساڄَنَ!
سَنئون نِهارِئين.
3
جانِبَ!
اِيئَن نه
جُڳاءِ، جِيئَن
مارِيو، موٽِيو
نه پُڇِين؛
رَتِيءَ
رَتُ نه
سِنجُري، سِڪَ
تُنهنجي ساءِ؛
اَسان
تو ئِي
لاءِ، پَرِ
۾ پُوڄائُون
ڪَيُون.
4
جَڏهِن
پَوي يادِ،
صُحۡبَتَ سُپيرِيُنِ
جي؛
فَرِيادُون
فَرِيادِ، ناگَہَ
وَڃَنِ نِڱِيو.
5
ڪَڙو
مَنجِھ ڪَڙي،
جِيئَن لُهارَ
لَپيٽِيو؛
مُنھِنجو
جِيُ جَڙي،
سُپيرِيان سوگھو
ڪَيو.
6
نازَ
مَنجھاران نِڪرِي،
جَڏھِن پِرِين
ڪَري ٿو
پَنڌُ؛
ڀُون
پڻ ”بِسِمِ
اَلله“ چئِي،
راهَ چُمي
ٿِي رَندُ؛
اُڀِيُون
گَھڻي اَدَبَ
سين، حُورُون
حَيۡرَتَ ھَنڌُ؛
سائِينءَ
جو سَوگَندُ،
ساڄَنُ سَڀَنِئان
سُھڻو.
7
فانِي
نِي فانِي،
دُنيا دَمُ
نه ھيڪِڙو؛
لَٽي
لوڙهُ لَتُنِ
سين، جوڙِيندَءِ،
جانِي!
ڪوڏَرِ
۽ ڪانِي،
آھي سِرِ
سَڀَڪَنهِين.
8
اَڄُ
پِڻُ اَنگِـيَمِ
اَنگَ، ھٿان
حَبِيبَنِ جي؛
جا
پَرِ سَوۡنٽِيءَ
سَنگَ، سا
پَرِ سُورَنِ
سان ٿِـئِي.
9
اَڄُ
پِڻُ جُڙِيَمِ
جوڙَ، دوسِتُ
پيهِي دَرِ
آئِيو؛
سُکَنِ
اَچِي ڏُکَنِ
کي، مُحۡڪَمُ
ڏِنِي موڙَ؛
جا
پَرِ کَٽِيءَ
کوڙَ، سا
پَرِ سُورَنِ
سان ٿِـئِي.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment