سُر يمن ڪلياڻ - داستان ٽيون
سُر يمن ڪلياڻ
داستان ٽيون
1
هَيءِ
هَيءِ! وَهي
هاءِ، مَنَ
۾ محبوبنِ
جِي!
جيرا
جوشَ جَلائِيا،
بُڪين ٻَري
باهِ!
پَسو
مَچَ مَٿاءِ،
جي ويساهَ
نه وِسَهو!
2
ڪانڊين
ٽانڊين ٻاٻُرين،
پَچان مَرُ
پيئِي!
جيرا،
جِگِرَ، بُڪِيُون،
سيخُنِ ۾
ٽيئِي!
ويڄَنِئون
ويئِي، ٿِي
وهِيڻِي سَڄَڻين!
3
سَرُ
جو سَڃِيو
سَڄَڻين، ٻِيهَرَ
ٻاڻُ ڀَري؛
ڇِمڪِيو
سو ڇوهَ
مان، ڪَڙ
ڪَڙ ڪانُ
ڪَري؛
جيرا،
جِگِرَ، بُڪِيُون،
لنگھي پِيو
پَري؛
لڳو
جِيءَ جَڙي،
تاڻِيان، تِيرُ
نه نِڪري!
4
پُڇُ
پَتنگنِ کي،
سندِيُون کامَڻَ
خَبَرُون؛
آڻِيو
وجَھنِ آڳِ
۾، جِيءُ
پَنهنجو جي؛
جيري
جنِين جي،
لڳا نيزا
نِينهَن جا!
5
پتنگ
چائِين پاڻَ
کي، ته
اَچي آڳِ
اُجھاءِ!
پَچَڻَ
گھڻا پَچائِيا،
تون پَچَڻَ
کي پَچاءِ!
واقُف
ٿِي وِساءِ،
آڳِ نه
ڏِجي عامَ
کي.
6
پَتنگُ
چائِين پاڻَ
کي، پَسِي
مَچُ مَ
موٽُ!
سَهائِيءَ
سُپيرين جي،
گِھڙُ ته
ٿِئين گھوٽُ!
اَڃا
تون اَروٽُ!
کُوري خَبَر
نه لهِين!
7
پَتنگن
پَھُ ڪيو،
مِڙيا مٿي
مَچَّ؛
پَسِي
لَهسَ نه
لِچيا، سَڙيا
مَٿي سَچَّ؛
سندا
ڳِچين ڳَچَّ،
ويچارن وڃائِيا.
8
جي
تَتو تَنُ
تنُورَ جئن،
ته ڇَنڊي
ساڻُ ڇَماءِ؛
آڻي
آڳِ اَدب
جي، ٻاري
جانِ جلاءِ؛
بُرقعان
اندر بازيون،
پنهنجو سڀ
پچاءِ؛
لُڇَڻُ
لنؤُ، لَطِيفُ
چئي، پَڌرِ
هَڏِ مَ
پاءِ؛
متان
لوڪ لَکاءِ،
وصالان وچ
پَئي!
9
اڃا
تَـنُوران، ڪالهه
ڪڍيائون سڄڻين؛
پڻ
تايائون تڪڙو،
وحدت جي
وَڌان؛
محبتين
مٿان، مچُ
مُورائينِ نه
لهي!
10
پَچائي
پَهاڻُ، جن
رساڻيو رُڪَ
کي؛
تنين
سندو ڄاڻُ،
آهي آڳَڙيُنِ
کي.
11
ڌنءُ
ڌنءُ ڌَمڻَ
وار، اڄ
پڻ آڳڙين
جي؛
ٻاري
مچ مَجاز
جو، اوتيائون
اڱارَ؛
ڌُوڌا!
ٿِيُ مَ
ڌارَ، جِمَ
ڪَچو رُڪُ
ڪڻيُون ٿئي.
12
ڌُوڌا!
تون نه
ڌَئِين! آڳِ
اوڏو نه
وڃين!
اُلا
جي عشق
جا، سي
تان تون
نه سَهِين!
اُڀو
اِئن چَئِين،
ته آئون
آڳَڙيو آهيان!
13
سِرُ
سانداڻ ڪري،
پُڇج گَھرُ
لهارَ جو!
ڌَڪن
هيٺ ڌري،
مانَ گڏينئي
رُڪَ سين!
14
سَهِين
جئن سانداڻ،
ڌَڪن مٿي
ڌَڪڙا!
وَهِ
وِڃائي پاڻ،
ڏي ڏَٻائون
ڏُڱرين.
15
اَڄ
آڳَڙيا آئيا،
سُوڌا سِراڻِي؛
پياري
پاڻِي، تيغُون
ڪندا تکيون.
16
اَڄ
آڳَڙيا آئيا،
سائُو ڪي
سُڄاڻ؛
لاهِيندا
مُورياڻَ، رُڪُ
ڪَرِيندا پڌرو.
17
سَرها
ڏٺم سي،
جن ساڃاءَ
سِراڻِ سين؛
تيغَ
تنِين جي
کي، ڪَٽُ
نه لڳي
ڪڏهين.
وائي
جِيءُ
جياريو، جِيءُ
جياريو، ڪين
منهنجڙو هاريو؛
پِرينِ
جِيءَ پَچار،
سيڻن جِيءَ
سنڀارَ، جَڏڙو
جِيءُ جياريو؛
اُڃيو
تن عَمِيق
مان، پِريُن
پُوڄَ پياريو؛
مرضُ
مريضن تان،
اِشاري ساڻ
اُتاريو؛
ڪَرَمَ
ڪريمن جي
مون کي،
اَهُکِيءَ مان
اُڪاريو؛
سنئون
مُنهن ڪري،
سپرين! اَئِين
نرمل نورَنهاريو؛
سائلن
جِئن سڏ
ڪري، اَئِين
طالحن کي
تاريو.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment