سُر مارئي - داستان پهريون
سُر
مارئي
داستان
پهريون
1
’اَلَستُ
بِرَبِّڪُم‘،
جَڏهِن ڪَنِ
پِيومِ؛
’قَالُوا
بَليٰ‘ قَلبَ
سِيـن، تَڏَهِن
تِتِّ چَيومِ؛
تَنهِين
ويرَ ڪَيومِ،
وَچَنُ ويڙيچَن
سِين.
2
جَڏهِن
’ڪُن فَـيَڪُونُ‘،
مَنُ تَڏهانڪُون
مارُئين؛
تُون
ڪِئَن وِجِهين
تن کي،
سُومِرا! شَڪُون؟
هَمِيـرَنِ
هَڪُون، جاڙَ
جُسي کي
پاتِــيُون!
3
نَڪا
’ڪُنۡ فَــيَڪُون‘
هُئي، نَڪا
مُورَتَ ماهَ؛
نَڪا
سُڌِ ثَوابَ
جِي، نَڪو
غَرضُ گُناهَ؛
هيڪائي
هيڪ هُئي،
وَحۡدانِّيتَ واهَ؛
لَـکِيائِين
لَطِيفُ چَئي،
اُتِ ڳُجھاندَرَ
ڳاهَ؛
اکِــيُـن
۽ اَرۡواحَ،
اِها ساڃاءِ،
سُپِرِين!
4
’قَيدُالۡـماءِ‘
ٿِيومِ، هِتِ
اَڙانگي گھارِيان؛
’هِناڪَ
جِسۡمِيۡ وَالۡـفُؤَادُ
لَدَيۡڪُمۡ‘،
هِنئون هُتِّ
سَندومِ؛
قادِرُ
شالَ ڪَندومِ،
ميڙاڪو سِين
مارُئين!
5
جَهِڙو
’ قَيدُالۡـماءِ‘،
تَهِڙو بَندُ
نه ڪو
ٻِيو؛
’جَفَّ
الۡـقَلَمُ بِـمَا
هُوَ ڪائِنٌ‘،
لَـهي نه
تِـرُ تِئاءِ؛
عُمَرَ!
تو هَٿاءِ،
اَجائي ٿِئي
آجِڙين!
6
رِءَ
اِعرابِيُـنِ هِتِّ،
گَھنگَھرُ گھارَڻُ
مون ٿِيو؛
’بَڪَتِ
الۡـعَيۡنَانِ فِـيۡ
هَوَاڪَ دَماً‘،
پُڄان ساڻُ
پِرِتِّ،
مَنُ،
اَکِــيُون، تَنُ
تِتِّ، جِتي
جَنَبُ جيڏِيـين.
7
هي
هَنڌَ، ڀيڻِيـُون
هاڻِ، ساڙِيان
سڀِ ڏيهِيُـن
ري؛
’ڪُلُّ
شَيءٍ يَرجِعُ
اِلىٰ اَصلِہٖ‘،
ٿي جِھڄان
جھانگِــيُـنِ ڪاڻِ؛
ڀِرِي
پَنهنجي ڀاڻِ،
پَسان مُلِڪُ
مَلِيـرَ جو!
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment