سُر سهڻي - داستان اٺون
سُر
سهڻي
داستان
اٺون
1
ٻُڏَندي
ٻُوڙَنِ کي،
ڪي هاتِڪَ
هَٿَ وِجَھنِ؛
پَسو
لَڄَ، لَطِيفُ
چڱي، ڪيڏِي
کي ڪَکَنِ؛
توڻي
ڪَنڌِيءَ ڪَنِ،
ناتَ ساڻِن
وڃن سِيرَ
۾.
2
ڪَچِي
ڪانِي ڪانهَن،
ٻُڏا ڪَڍي
ٻارِ مان؛
يا
لَنگھائي، لَطِيفُ
چئي، يا
ڌُريان ڪري
دانهَن؛
ڪَما
حَقَہُّ ڪَکَنِ
جِي، آهي
ڳالھ اَڳانہَ؛
جيڪِي
ڏي ٻُڏَنِ
کي ٻانهَن،
ناتَ ساڻِن
وڃن سِيرَ
۾.
3
آهِئين
هُتِ اُماڻَ،
ٻَڌُ تُرَهو
تارِ جو؛
لَهريُون،
لُڙَ، لَطِيفُ
چئي، جَھليا
جُنگَ جُواڻَ؛
اُونهي
تَڙِ آگَھٽِيا،
آڏي پائي
آڻَ؛
جي
پِيا مُنهن
مهراڻَ، تن
ٻانڊِيُنِ ٻيٽُ
نه اُڄَهي.
4
ڪَچي
ساڻُ ڪَهي،
پَڪو پُڇي
نه سُهڻِي؛
لَنگھيو
لُڙُ، لَطِيفُ
چئي، وَڇارَنِ
وَهي؛
سا
ڪِئن نِينهَن
نهَي؟ جنهنکي
نِينهَن نَڌو
کـڻِي.
5
ڪڍيا
جي ڪُلالَ،
سي پَسِي
خالَ خُوشِ
ٿِـئي؛
پاڻِيءَ
چِٽَ پُسائِيا،
ڌاءَ نه
جَھلِي ڌَمالَ؛
سپَڪَ
ڀانيا سُهڻِيءَ،
جوڀَنَ جي
جَمالَ؛
آڪي
جا اَحوالَ،
مَعۡلُمُ ٿيا
مهراڻَ ۾.
6
ڪَچو
تان ڪوهُ؟
پَڪو نَظَرُ
پِريُنِّ جو؛
ساهَڙُ
مُنهِنجو سُپِرِين،
ڏَمَ ڏِٺيئِي
ڏوهُ؛
جي
ڇَٽو جي
ڇوهُ، ته
پُورِيندِيَسِ پارِ
مَڻِي.
7
ڪَچي
ڪَٽُ نه
جَھليو، ڀيلو
پِيو ڀُرِي؛
سارَ
ڇَڏيائِين سِيرَ
۾، ٻانهُنِ
کان ٻُرِي؛
لَٽي
لَهريُون ويئِيُون،
چؤڌارِي چُرِي؛
هِنئَڙي
مَنجھ هُرِي،
ماهِيَتَ مَلَڪَ
الۡمَوتَ جي.
8
ڀيلي
ڀُلائِي، پَسِي
چِٽَ چَرِي
ٿِـئِي؛
”ٻِرَ!
ٻِرَ! ٻُڏِي
سُهڻِي!“ وِيرُنِ
۾ وائِي؛
ڪَچي
ڪيرائِي، لال
لَهرنِ وِچَ
۾.
9
پَڪو
کَـڻِـجِ پاڻَ
سين، چَڱو
چِٽائي؛
ڪَچو
ڏيجِ ڪُلالَ
کي، مُنهن
تي موٽائي؛
سو
سُڻُ هِنئين
سين، سُهڻِي!
جيڪِي فائِقُ
فَرمائي؛
مؤجُون
مُنجھائي، مارِينِئِي
مَهراڻَ جون.
10
ڀِرُ،
ڀَـلِيرا سُپِرِين!
ڀَلا ۾
بيراهَ؛
تو
رِءَ تارِي
ناهِ ڪا،
والِي! تو
رِءَ واهَ؛
ساهَڙَ
جي صَلاحَ،
تَنَ کي
ڪَڍِي تارِ
مان.
11
تَنَ
کي ڪَڍي
تارِ مان،
صُلحُ ساهَڙَ
جو؛
اُتِ
آڏو اَچي
ڪِين ڪِي،
ٻيلِيپَو ٻِئي
جو؛
ميهَرَ!
ڪَج مُنهنجو،
ڪو اوڪَرُ
ڪَنهِين آرَ
تان.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment