سُر حسيني - داستان يارهون
سُر
حسيني
داستان
يارهون
1
جِئن
اُتُنِ آرِيءَ
ڄامَ، اُئَن
تان اوٺِيُنِ
نه ڪَيو؛
ٻڙڪِي
ٻاهَرِ نِڪِتِي،
گاذَرِ مَنجھان
گامَ؛
ساهُ
ڏِنائِين سامَ،
سُتِي سَڳَـرَ
پَٽِيين.
2
لَڪِيُون!
آن لَڳا،
ڪي پلَءَ
پانڌِيَڙَنِ جا؟
توهان
گَھڻيرو، ماءِ!
رُوندا اُوءِ
رَتُ وِيا.
3
ڏوٿِيُنِ
چَيُسِ ”ڏُورِ،
ڪيچُ اَڳاهُون
پَنڌُ ٿِيو“؛
پاڻا
چَڙهِي پُورِ،
وِکَ وِڌائِين
وِتَرِي.
4
سَسُئِيءَ
جِي سِرِيءَ
سان، ڪيچَ
ڌَڻِي ڪانڌِي؛
پَسَڻَ
ڪارَڻِ پِرِينءَ
جي، مُنڌَ
هُئِي ماندِي؛
لَڪَنِ
تان لَطِيفُ
چئي، آرياڻِيءَ
آندِي؛
پُنهونءَ
پيراندِي، نِماڻِيءَ
نَصِيب ٿِي.
5
هَيءِ
ٿو وڃي
هوتُ، آئُون
ڪِ اَڳَـڀَرِي
ٿِيان؛
مَتان
چوءِ بَلوچُ،
”ڪَمِيڻِيءَ مان
ڪِينَ ٿِيو“.
6
ڪَمِيڻِيُنِ
هَٿان، ٿينِ
مُورائِين مَدِيُون؛
تُون
ڪَر پاڻَ
وَڙان، موٽُ
سَٻاجھا سُپرِين!
7
نَڪِي
ٿِيان سَڱَ
۾، نَڪِي
سڱِيڻِي؛
آهِيان
ڪَمِيڻِي، ذاتِ
ٻَروچِيءَ نه
جُڙان.
8
ڪيـچِ
مَ خَبَرَ
هوءِ، هِنَ
مُنهنجِي ذاتِ
جِي!
مَتان
پُنهونءَ پوءِ،
لَڄَ مُنهنجِي
لوءَ ۾!
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment