سُر ڪوهياري - داستان پنجون
سُر
ڪوهياري
داستان
پنجون
1
رِءَ
قَرِيبَنِ قُوتُ
ڪَيو، ويٺِي
وِرِهُ چَران؛
اِنَ
عَذابان اَڳَهِين،
مادَرِ! ڇو
نه مَران؟
اَدِيُون!
جو نه
اَوهان، سو
مان سُر
سَرَتِيُون!
2
اَدِيُون!
اَگِھي آهِيان،
پِرِيُنِ پُڄاڻا؛
سي
ڪوهِيارا ڪيڻِ
وِيا، ساڄَنَ
سِياڻا؟
جي
سَسُئِي سيباڻ،
سي وڃِي
ڪيچِ قَرارِيا.
3
حَقِيقَتَ
هِنَ حالَ
جِي، جي
ظاهِرُ ڪَرِيان
ذَرِي؛
لَڳي
ماٺِ مِرُوئَنِ
کي، ڏُونگَـرَ
پَوَنِ ڏَرِي؛
وَڃَنِ
وَڻَ ٻَرِي،
اوڀَرِ اُڀِري
ڪِينَ ڪِي.
4
حَقِيقَتَ
هِنَ حالَ
جِي، جي
ظاهِرُ ڪَرِيان
زبانَ؛
لَڳي
ماٺِ مِرُوئَنِ
کي، رسي
سُورُ شَبانَ؛
ٽاڪَرِ
ٽِڪي ڪانَ،
جَبَلُ سَڀِ
جَلِي وَڃي.
5
سارِيان
ٿِي سَبِيلَ،
پُرِ تَقصِيرُون
پاڻَ ڏي؛
مَتان
مُون کي
ڇَڏِئين، آرِي
ڄامَ اَصِيلَ!
وَرُ
وِلَهِنِ جا
وَسِيلَ! رَسُ،
رَهَبَرَ! راهَ
۾.
6
سرَتِيون
سُوراتِنِ جي،
ڪوهُ ٿِيون
پَٿَرِ پَوَنِ؟
گھاءُ
نه لَڳُنِ
گَھٽَ جو،
رِيا مان
ٿِـيُون رُوَنِ؛
چيتارِيو
نه چَوَنِ،
پارَ مُنهِجي
پِرِينءَ تان.
Shah Abdul Latif Bhittai
Back to INDEX
سُر يمن ڪلياڻ
سُر سريراڳ
سُر سامونڊي
سُر سهڻي
سُر سسئي آبري
سُر ڪوهياري
سُر حسيني
سُر سورٺ
سُر ڪيڏارو
سُر سارنگ
سُر آسا
سُر رپ
سُر کاهوڙي
سُر بروو سنڌي
سُر رامڪلي
Comments
Post a Comment