سُر کنڀات - داستان پهريون

سُر کنڀات

داستان پهريون

1

ڀَلا ئِي آهِينِ، پِرِين ڀَلائِيءَ پانهنجي؛

سَٻاجھا سِرِ چَڙهيو، ڏوراپو نه ڏِينِ؛

مان ڏي مَديُون ٿِينِ، سَڄَڻَ سَڄايِن ۾.

2

تون چَنڊَ! اُهوئِي، جو هُتِ پَسِين ٿو پِرِينءَ کي؛

آڏِتُ چئج اُنِ کي، ڏِيانءِ جو روئِي؛

هيڪاندِيءَ هوئِي، سانگُ مَ پَوي سَڄَڻين!

3

مَرُ هيڪاندا هُونِ پِرِين، سانگِ مَ وڃن سيڻَ!

رهيا آهِينِ روحَ ۾، نِتُ جِنِين جا نيڻَ؛

وِماسِيا جِن ويڻَ، ٿو تارِيءَ تَڳي تِنِ هِنئون.

4

رات سَهائِي، ڀُون سَنئِين، ڀائِي! گُھرجي ڀَلُ؛

آهُرَ ۾ ايلاچِيُون، چَندَن چَرِي چَلُ؛

مون توئِي سين ڳالهڙِي، ٻِئي ڪَنهِين مَ سَلُ؛

هاهُرَ ڪندو هَلُ، ته کِجايُون کَـرَنِ کي.

5

چوڏهِينءَ چَنڊَ! تون اُڀِرين، سَهسين ڪَرِئين سينگارَ؛

پَلَڪَ پِريان جي نه پَڙِين، جي حِيلَنِ ڪَرِئين هَزارَ؛

جهڙو تون سَڀَ ڄَمارَ، تهڙو دَمُ دوست جو.

6

سهسين سِجَنِ اُڀري، چوراسِي چَنڊَنِ؛

بالله ري پِرِيَنِ، سَڀَ اُونداهِي ڀانـئِيان.

7

چَنڊَ! تنهنجِي ذاتِ، پاڙيان نه پِرِيُنِ سين؛

تُون اَڇو ۾ راتِ، سَڄَڻَ نِتُ سوجِھرا.

8

چَنڊَ! چوانءِ سَچُ، جي مَٺِي نه ڀانئِئين؛

ڪَڏهن اُڀرِين سَنهڙو، ڪَڏهن اُڀرِين ڳَچُ؛

مُنهَن ۾ ٻَريئِي مَچُ، تو ۾ ناھِ پيشانِي پِرِينءَ جِي.

9

کَڻِي نيڻَ خُمارَ مان، جان ڪيائون نازُ نَظَرُ؛

سُورجَ شاخُون جَھڪِيُون، ڪُوماڻو قَمَرُ؛

تارا ڪَتِيُون تائِب ٿيا، ديکِيندي دِلبَرُ؛

جَھڪو ٿيو جَوهَرُ، جانِبَ جي جَمالَ سين.

10

تارا تيلِيءَ رُوءِ، لُڌا لالَنَ! اُڀِرِين؛

جَهڙِي تو صُبوح، تَهڙِي صافِي سَڄَڻين.

11

توڏانهن گھڻو نِهاريان، تارا! تيلاهِين؛

سَڄَڻُ جيڏاهِين، تون تيڏاهِين اُڀِرين.

12

هُنَ تاري، هُنَ هَنڌِ، هُتِ منهنجا سُپرِين؛

سَڄَڻَ ماکيءَ مَنڌِ، ڪَؤڙا ٿين نه ڪَڏَهِين.

13

تارا، تِرَ، تِروڪِڻيؤن، مَٿِن ڦُلَڙيُون؛

کوءِ! سي راتَڙِيُون، جي مون پِرِينءَ پُڄاڻا پيئِيُون.

وائي

وَهلِي وَنءُ مَ وِهامِي! رَهُ رات! رائِينديس پرِينءَ کي.

شَمع ٿِينديَس شَب ۾، اِن خوشيء کان کامِي؛

بابُوئن سندِي باه جِئَن، ٻَران شال اُجھامِي!

پِرتِ جا پِيتَم جِي، سا ڪِينَ پروڙي عامِي؛

مونکي مون پِريُن جو، آهي دَردُ دَوامِي؛

آهيان يارُ سَيَّدَ جو، ڪانَ رهِي ڪا خامِي؛

هُوءَ جا لَنؤُ، لَطِيفُ چئي، مونکي آهي مُدامِي؛

روشَنُ ٿِيان رُڃُنِ ۾، جي هُئان لَنؤُ اِنهيءَ لامي؛

ڪارِي سا قِيامَ سَنئِين، هوتُ جنهنجو حامِي؛

آيَم تَنهِين لوڪَ سان، جيسِين مان چَوَن سامِي.

Shah Abdul Latif Bhittai

Back to INDEX

شاھ جو رسالو

سُر ڪلياڻ

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر يمن ڪلياڻ

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون

سُر کنڀات

داستان پهريون

داستان ٻيو

سُر سريراڳ

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون

سُر سامونڊي

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر سهڻي

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
	ابيات متفرقه

سُر سسئي آبري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
داستان ڏهون	داستان يارهون	ابيات متفرقه

سُر معذوري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون

سُر ديسي

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون

سُر ڪوهياري

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون

سُر حسيني

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون
داستان ستون	داستان اٺون	داستان نائون
داستان ڏهون	داستان يارهون	داستان ٻارهون

سُر ليلا چنيسر

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر گھاتو

سُر سورٺ

داستان پهريون	داستان ٻيو
داستان ٽيون	داستان چوٿون

سُر ڪيڏارو

داستان پهريون	داستان ٻيو	داستان ٽيون
داستان چوٿون	داستان پنجون	داستان ڇهون

سُر سارنگ

داستان پهريون	داستان ٻيو
داستان ٽيون	داستان چوٿون

سُر آسا

داستان پهريون	داستان ٻيو
داستان ٽيون	داستان چوٿون

سُر رپ

داستان پهريون

داستان ٻيو

سُر کاهوڙي

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

سُر بروو سنڌي

داستان پهريون

داستان ٻيو

داستان ٽيون

Digital Sindh
Smart People

Comments